Als jonge kandidaat-notaris, barstensvol idealen en de onstuitbare drang om de wereld te verbeteren, stuitte ik op een ervaring die me tot op de dag van vandaag bijblijft.
Onder behandeling
Het begon met een telefoontje van een dame die zei dat ze “onder behandeling” was bij een andere notaris. Een term die meer wegheeft van een medische diagnose dan van juridische assistentie, en dat zette me aan het denken. Ze wilde graag dat een andere notaris dit ging overnemen….ze was om allerlei redenen niet happy met de notaris waar ze nu “onder behandeling” was.
Samenwonen
Deze mevrouw en haar partner stonden op het punt om te gaan samenwonen. Ze hadden grootse plannen: samenlevingscontracten, testamenten, de hele mikmak. Maar wat een mooie stap in hun leven moest zijn, klonk meer als de voorbode van een scheiding. Onze gesprekken waren allesbehalve rozengeur en maneschijn. Ze klonken eerder als twee mensen die al een punt achter hun relatie hadden gezet nog voordat ze daadwerkelijk waren gaan samenwonen. Het was nogal vijandig en territoriaal, en het scheelde niet veel of het werd meteen een vechtscheiding.
Akte
Na veel vijven en zessen, en een recordaantal e-mails en telefoontjes later, kwamen we tot een akte waar iedereen zich in kon vinden. Ze spraken niet rechtstreeks met elkaar, maar vroegen aan mij: “wilt u de boodschap doorgeven aan die meneer aan de andere kant van de tafel om te zeggen, euh nou, we zijn er uiteindelijk uitgekomen….”
Staat van aanbrengsten
Bijzonder aan deze akte was de ‘staat van aanbrengsten’ – een lijst van spullen waarover je geen ruzie wilt als de liefde over is. Deze lijst was maar liefst zevenenveertig pagina’s lang. Ja, je leest het goed. Zelfs het wc-papier was opgenomen. Een record in mijn carrière dat ik, gelukkig, nooit meer heb hoeven evenaren.
En ze leefden nog lang…..
Ik hoop van harte dat dit paar, ondanks hun roerige start, elkaar niet de hersens heeft ingeslagen. Misschien zijn ze tegen alle verwachtingen in nog steeds dolgelukkig met elkaar, wie weet. Wat ik wel weet, is dat dit avontuur me heeft geleerd dat achter elke akte een verhaal schuilt. En soms, heel soms, is dat verhaal nog gekker dan je je kunt voorstellen.
